Dalam dunia kewangan yang mendebarkan, di mana kekayaan boleh dibuat, kumpulan entiti terpilih telah meningkat kepada status legenda. Mereka beroperasi dalam bayang-bayang, menguruskan sejumlah besar wang dengan suasana mistik dan kerahsiaan. Strategi mereka dibisikkan dalam nada yang diam-diam, kejayaan mereka digembar-gemburkan sebagai kejayaan sihir kewangan yang menakjubkan. Selamat datang ke alam membingungkan dana lindung nilai. Jadi apakah sebenarnya dana lindung nilai dan apakah yang membezakannya daripada kenderaan pelaburan tradisional?
Dagangkan Demo: Keadaan dagangan sebenar dengan risiko sifar
Berdagang tanpa risiko pada platform Skilling yang memenangi anugerah dengan akaun demo 10k*.
Apakah dana lindung nilai?
Dana lindung nilai ialah sejenis dana pelaburan yang mengumpulkan modal (minimum: €500,000 atau lebih) daripada individu bertauliah dan pelabur institusi untuk melabur dalam pelbagai aset. Dana ini lazimnya diuruskan oleh pengurus portfolio profesional yang bertujuan untuk menjana pulangan pelaburan yang tinggi. Ia beroperasi sebagai dana pelaburan alternatif yang tidak dikawal, bermakna ia menggunakan pelbagai strategi dan instrumen kewangan yang biasanya tidak tersedia untuk kumpulan dana terkawal, seperti dana bersama. Ini memberi mereka lebih kebebasan untuk mengambil risiko dan meneroka peluang pelaburan yang mungkin tidak tersedia untuk dana tradisional. Objektif utama dana lindung nilai adalah untuk menjana pulangan yang kukuh untuk pelaburnya, tanpa mengira arah aliran pasaran semasa.
Tidak seperti dana pelaburan tradisional, dana lindung nilai mempunyai lebih fleksibiliti dari segi jenis pelaburan yang boleh mereka buat. Mereka boleh menggunakan pelbagai jenis instrumen kewangan, termasuk derivatif, opsyen, kontrak niaga hadapan dan leveraj. Fleksibiliti ini membolehkan mereka meneruskan strategi pelaburan yang berbeza, seperti kedudukan panjang dan pendek arbitraj dan perdagangan spekulatif, untuk berpotensi memaksimumkan keuntungan.
Salah satu faedah utama dana lindung nilai ialah keupayaan mereka untuk mengurangkan risiko pasaran dengan mempelbagaikan portfolio pelaburan. Pengurus dana lindung nilai sering menggunakan strategi canggih untuk menyebarkan pelaburan merentasi pelbagai kelas aset, sektor dan wilayah geografi. Kepelbagaian ini membantu mengurangkan risiko keseluruhan portfolio dengan meminimumkan kesan prestasi pelaburan individu.
Bagaimanakah dana lindung nilai berfungsi?
Dana lindung nilai beroperasi pada prinsip asas yang serupa dengan dana pelaburan tradisional. Objektif utama adalah untuk pengurus dana melaburkan modal yang disumbangkan oleh pelabur dalam pelbagai jenis aset, dengan tujuan untuk memaksimumkan pulangan. Tidak seperti dana pelaburan konvensional, dana lindung nilai tidak terhad kepada kelas aset tertentu. Ini memberi kebebasan kepada pengurus dana untuk melabur bukan sahaja dalam saham tetapi juga dalam derivatif. Oleh kerana ketiadaan peraturan piawai yang mengawal peruntukan modal, dana lindung nilai tidak mematuhi satu strategi. Sebaliknya, mereka menggunakan pelbagai strategi pelaburan yang disesuaikan dengan objektif khusus mereka.
Beberapa contoh strategi dana lindung nilai yang popular termasuk:
1. Strategi Panjang-Pendek
Strategi jangka pendek melibatkan mengambil kedua-dua kedudukan panjang (membeli aset yang dijangka meningkat dalam nilai) dan kedudukan pendek (menjual aset yang dijangka merosot dalam nilai). Strategi ini bertujuan untuk menjana pulangan dengan memanfaatkan kedua-dua bullish dan keadaan pasaran menurun. Dengan menggandingkan kedudukan panjang dan pendek, pengurus dana lindung nilai cuba mengurangkan risiko pasaran dan berpotensi mendapat keuntungan daripada cerapan pelaburan mereka.
2. Strategi Arbitraj / Strategi Nilai Relatif
Arbitraj melibatkan mengeksploitasi percanggahan harga antara sekuriti atau pasaran berkaitan untuk menjana keuntungan. Strategi ini bertujuan untuk menangkap peluang bebas risiko atau berisiko rendah dengan membeli dan menjual aset secara serentak dengan ciri yang sama tetapi harga yang berbeza. Strategi nilai relatif memfokuskan pada mengenal pasti aset yang tersalah harga berbanding satu sama lain.
3. Strategi Didorong Peristiwa
Strategi dipacu peristiwa melibatkan pelaburan dalam sekuriti syarikat yang dijangka dipengaruhi oleh acara korporat yang penting, seperti penggabungan, pengambilalihan, kebankrapan atau perubahan peraturan. Pengurus dana lindung nilai bertujuan untuk memanfaatkan pergerakan harga yang terhasil daripada peristiwa ini.
4. Strategi Makro Global
Strategi makro global memberi tumpuan kepada memanfaatkan arah aliran makroekonomi dan peristiwa geopolitik yang memberi kesan kepada pasaran kewangan. Pengurus dana lindung nilai menganalisis faktor seperti kadar faedah, dasar kerajaan, penunjuk ekonomi dan peristiwa global untuk membuat keputusan pelaburan merentas pelbagai kelas aset dan pasaran.
Apakah Gaya Dagangan anda?
Tidak kira bidang permainan, mengetahui gaya anda adalah langkah pertama untuk berjaya.
Kebaikan dan keburukan dana lindung nilai
| Kebaikan | Keburukan |
|---|---|
| Potensi untuk pulangan yang lebih tinggi: Dana lindung nilai direka untuk memberikan pulangan yang berpotensi lebih tinggi berbanding dengan kenderaan pelaburan tradisional seperti dana bersama. Fleksibiliti untuk menggunakan pelbagai strategi pelaburan, termasuk jualan pendek dan perdagangan derivatif, mungkin memberi peluang untuk peningkatan modal, terutamanya dalam keadaan pasaran yang tidak menentu atau unik. | Risiko dan turun naik yang lebih tinggi: Dana lindung nilai selalunya menggunakan strategi pelaburan yang lebih agresif dan kompleks, yang mungkin meningkatkan risiko dan turun naik berbanding dengan kenderaan pelaburan tradisional. Strategi seperti leveraj, jualan pendek dan perdagangan derivatif membawa risiko yang wujud yang boleh membawa kepada kerugian yang besar. |
| Pelbagaian: Dana lindung nilai sering melabur dalam pelbagai jenis aset, termasuk ekuiti, pendapatan tetap, komoditi dan derivatif. Kepelbagaian ini berpotensi membantu mengurangkan risiko dengan menyebarkan pelaburan merentasi pasaran dan kelas aset yang berbeza. | Pemantauan kawal selia terhad: Dana lindung nilai menghadapi lebih sedikit sekatan kawal selia berbanding dana bersama, menjadikannya tertakluk kepada kurang penelitian dan keperluan pendedahan. Pengawasan terhad ini boleh mengurangkan ketelusan dan perlindungan pelabur, yang berpotensi mendedahkan pelabur kepada risiko yang lebih tinggi. |
| Pengurusan profesional: Dana lindung nilai diuruskan oleh profesional pelaburan yang berpengalaman dan mahir. Pengurus ini biasanya mempunyai pengetahuan mendalam tentang pasaran dan menggunakan strategi yang canggih untuk menjana pulangan. Kepakaran dan pengurusan aktif mungkin bermanfaat untuk pelabur yang mencari bimbingan profesional. | Yuran yang lebih tinggi: Dana lindung nilai biasanya mengenakan yuran yang lebih tinggi berbanding dengan kenderaan pelaburan tradisional. Yuran ini selalunya termasuk yuran pengurusan (berdasarkan peratusan aset di bawah pengurusan) dan yuran prestasi (sebahagian daripada keuntungan dana). Yuran yang tinggi mungkin menjejaskan pulangan pelaburan, terutamanya jika dana gagal memberikan prestasi yang unggul. |
| Strategi pelaburan yang fleksibel: Dana lindung nilai mempunyai fleksibiliti untuk menyesuaikan strategi pelaburan mereka berdasarkan keadaan pasaran. Kebolehsuaian ini membolehkan mereka berpotensi memanfaatkan ketidakcekapan pasaran dan dengan itu boleh menjana pulangan dalam kedua-dua persekitaran pasaran kenaikkan dan bearish. | Kecairan terhad: Dana lindung nilai mungkin mengenakan sekatan ke atas keupayaan pelabur untuk menebus modal mereka. Tempoh lokap, tempoh notis dan kecairan terhad dalam pelaburan tertentu dalam portfolio dana boleh mengehadkan keupayaan untuk mengakses modal yang dilaburkan dengan cepat. |
| Keperluan kebolehcapaian dan pelaburan minimum: Dana lindung nilai selalunya mempunyai ambang pelaburan minimum yang tinggi, menjadikannya kurang mudah diakses oleh pelabur runcit. Status pelabur bertauliah dan sumber kewangan yang banyak biasanya diperlukan untuk mengambil bahagian dalam dana lindung nilai. |
Jenis dana lindung nilai
Di Jerman, terdapat dua jenis utama dana lindung nilai yang berbeza dalam kebolehaksesan dan faktor lain:
- Dana lindung nilai tunggal: Dana lindung nilai tunggal ialah dana pelaburan bebas yang hanya tersedia untuk pelabur separa profesional atau profesional di Jerman. Mereka mempunyai lebih sedikit sekatan dan boleh memperdagangkan pelaburan mereka secara bebas tanpa banyak batasan.
- Dana lindung nilai payung: Dana lindung nilai payung, juga dikenali sebagai dana dana, memenuhi julat pelabur yang lebih luas sedikit. Mereka beroperasi sama dengan struktur dana dana lain, melabur dalam pelbagai dana sasaran, yang boleh termasuk dana lindung nilai tunggal atau dana lain dengan strategi pelaburan yang serupa. Terdapat sekatan tertentu, seperti tidak melabur lebih daripada 20.00% daripada jumlah dana dalam satu dana sasaran. Jualan pendek secara amnya tidak dibenarkan dan leveraj hanya boleh digunakan dalam pengecualian yang ditakrifkan secara sah.
Dana lindung nilai berbanding yang lain
Struktur dana lindung nilai
Dana lindung nilai biasanya distrukturkan sebagai perkongsian terhad, di mana pelabur (kedua-dua pelabur "bertauliah" institusi dan swasta) menyumbang wang kepada dana. Pengurus dana, dikenali sebagai rakan kongsi am, membuat keputusan pelaburan dan melaksanakan aktiviti dana. Jika nilai dana meningkat, rakan kongsi terhad menerima sebahagian daripada keuntungan berdasarkan jumlah pelaburan mereka.
Rakan kongsi terhad mempunyai risiko terhad, bermakna potensi kerugian mereka dihadkan pada pelaburan awal mereka. Sebaliknya, rakan kongsi am mempunyai liabiliti tanpa had, yang bermaksud aset peribadi mereka boleh digunakan untuk menampung hutang dana.
Rakan kongsi am juga melabur dalam dana bersama rakan kongsi terhad, tetapi mereka mungkin mengenakan yuran pengurusan dan prestasi. Yuran ini selalunya mengikut struktur biasa yang dikenali sebagai "2 dan 20," yang termasuk yuran pentadbiran 2% dan 20% daripada keuntungan.
Dana lindung nilai tidak dikawal, jadi mereka tidak boleh memasarkan diri mereka sendiri secara terbuka, dan pelabur mesti memenuhi kriteria tertentu. Kriteria ini selalunya memerlukan pelabur mempunyai nilai bersih yang tinggi atau memperoleh pendapatan tahunan yang ketara. Walau bagaimanapun, kekurangan peraturan memberikan dana lindung nilai lebih kebebasan untuk meneruskan pelbagai strategi perdagangan dan menggunakan instrumen kewangan seperti derivatif berleveraj, yang biasanya dihadkan untuk dana terkawal seperti dana bersama.
Dana lindung nilai vs dana bersama
Dana bersama dan dana lindung nilai kedua-duanya berfungsi sebagai kenderaan pelaburan di mana pelabur individu menyumbang kepada dana kongsi yang digunakan untuk pelaburan. Walau bagaimanapun, terdapat perbezaan yang ketara antara mereka. Dana bersama tertakluk kepada peraturan yang ketat, tidak seperti dana lindung nilai.
Dana bersama mempunyai keupayaan untuk mengiklankan secara terbuka, tetapi pilihan pelaburan mereka terhad kepada sekuriti seperti saham dan bon. Mereka secara amnya bertujuan untuk mencapai pulangan portfolio pasaran, mencerminkan prestasi keseluruhan pasaran saham.
Pendapatan yang dijana oleh dana bersama diagihkan dengan membahagikan modal dana kepada saham. Pelabur bertindak sebagai pemegang saham, dan jika dana menjana pulangan positif, nilai saham mereka meningkat secara berkadar. Terdapat 2 jenis reksa dana iaitu:
- Dana bersama tertutup: Mereka tidak mengeluarkan saham baharu, tetapi saham sedia ada boleh didagangkan di bursa.
- Dana bersama terbuka: Mereka mengeluarkan saham baharu apabila pelabur baharu menyertainya. Pelabur dalam dana terbuka boleh menebus saham mereka terus daripada dana pada nilai semasa apabila mereka ingin mengeluarkan wang.
Kedua-dua dana bersama terbuka dan tertutup menawarkan saham yang sangat cair yang boleh ditukar dengan mudah kepada tunai.
Sebaliknya, dana lindung nilai beroperasi secara berbeza. Pelabur biasanya mempunyai peluang terhad untuk keluar daripada pelaburan mereka, selalunya hanya dalam tempoh masa tertentu dan selepas tempoh pelaburan minimum awal yang dikenali sebagai "tempoh menyekat." Kekurangan fleksibiliti ini menjadikan pelaburan dana lindung nilai agak tidak cair berbanding dana bersama.
Walaupun dana bersama mengenakan yuran pengurusan, mereka biasanya tidak mengenakan yuran prestasi. Amalan ini sering dilihat sebagai satu cara untuk tidak menggalakkan pengambilan risiko yang tidak perlu oleh pengurus dana bersama, kerana pendapatan mereka tidak terikat secara langsung dengan prestasi dana berbanding pasaran.
Manfaatkan turun naik dalam pasaran saham
Ambil kedudukan pada harga saham yang bergerak. Jangan lepaskan peluang.
Dana lindung nilai vs ekuiti persendirian
Struktur perkongsian terhad juga boleh digunakan untuk menubuhkan dana ekuiti persendirian. Dalam kes sedemikian, dana akan menerima pakai jadual yuran yang serupa dengan dana lindung nilai, yang termasuk yuran pengurusan dan yuran prestasi. Struktur yuran - "2 dan 20" biasanya dilihat dalam ekuiti persendirian.
Sebagai kenderaan pelaburan alternatif yang tidak terkawal, ekuiti persendirian memerlukan pelabur memenuhi kriteria tertentu, sama seperti pelabur bertauliah dalam dana lindung nilai. Ini memerlukan mempunyai nilai bersih yang tinggi atau memperoleh pendapatan tahunan yang besar dalam tempoh tertentu.
Ekuiti persendirian mengkhusus dalam pelaburan langsung dalam syarikat atau memperoleh pegangan majoriti dalam syarikat dagangan awam. Strategi yang digunakan oleh dana ekuiti swasta termasuk pembelian berleveraj (LBO) dan pelaburan dalam syarikat permulaan yang menjanjikan (modal teroka).
Jika strategi pemulihan yang berjaya dilaksanakan, dana ekuiti persendirian mungkin membeli syarikat yang bermasalah dengan tujuan meningkatkan nilai mereka. Dana lindung nilai, sebaliknya, mengambil pendekatan "aktivis" apabila campur tangan dalam syarikat tetapi tertumpu terutamanya pada syarikat yang didagangkan secara terbuka.
Dari sudut pandangan pelabur, perbezaan yang paling ketara antara kedua-duanya terletak pada ufuk masa pelaburan, profil risiko dan kecairan mereka. Ekuiti persendirian ialah pelaburan jangka panjang, biasanya menjangkau tiga hingga sepuluh tahun, kerana strategi yang digunakan oleh dana ekuiti persendirian memerlukan sejumlah besar masa untuk membuahkan hasil yang besar.
Sebagai perbandingan, dana lindung nilai menawarkan lebih banyak kecairan apabila modal pelabur tersedia pada selang masa yang telah ditetapkan selepas tempoh terkunci awal. Ini bermakna dana lindung nilai secara amnya lebih cair daripada pelaburan ekuiti persendirian, membolehkan pelabur mengakses modal mereka dengan lebih mudah.
Walaupun kedua-dua ekuiti persendirian dan dana lindung nilai melibatkan risiko, dana lindung nilai dianggap sebagai pilihan yang lebih berisiko jika dibandingkan dengan ekuiti persendirian, walaupun menggunakan leverage yang ketara dalam urus niaga pembelian.
Akhir sekali, dana lindung nilai secara amnya mempunyai struktur terbuka, membenarkan pelabur baharu menyertai dengan mengeluarkan saham baharu, dan saham boleh ditebus terus daripada dana itu sendiri dan bukannya perlu dijual di bursa. Sebaliknya, dana ekuiti persendirian mengikut struktur tertutup, bermakna tiada pelabur baharu boleh mengambil bahagian sebaik sahaja dana itu dilancarkan.
Kesimpulan
Walaupun strategi dan impak dana lindung nilai mungkin mencetuskan beberapa perdebatan, tidak dapat dinafikan daya tarikan keupayaan mereka untuk menjana pulangan yang mengagumkan untuk pelabur mereka.
Walau bagaimanapun, adalah penting untuk diingat bahawa dunia dana lindung nilai bukan tanpa risiko dan kebimbangan etikanya. Keburukan yang kami pelajari di atas hanyalah beberapa peringatan bahawa seseorang itu harus berhati-hati dan berhati-hati dalam bidang ini.
